In het laatste Advocatenblad is een uitgebreid afscheidsartikel over (niet met) Hans en Wim Anker gepubliceerd. Onder de titel ‘Farwol Hans & Wim, brothers in crime nemen afscheid’ laten diverse collega’s en andere betrokkenen zich uit over hun ervaringen met beide advocaten. Zelfs minister voor Rechtsbescherming Sander Dekker – op wiens beleid beide mannen de afgelopen jaren veel kritiek hebben geuit – heeft lovende kritieken. ‘Hans en Wim Anker zijn twee markante persoonlijkheden – los van elkaar, maar zeker in combinatie een legendarisch duo. Zij hebben een belangrijke rol gespeeld bij het tastbaar maken van onze rechtsstaat voor een groot publiek. Ooit ben ik “onder de radar” naar Leeuwarden getogen voor een goed gesprek “met de benen op tafel”. Het pensioen is welverdiend, maar we gaan twee vakmensen node missen.’
Klik hier voor het volledige artikel. Hieronder volgen enkele passages.
“Iconen, voorbeelden, briljant in de kroon van de advocatuur: het zijn slechts een paar van de superlatieven die over de gebroeders Anker worden uitgestrooid bij hun aanstaande afscheid van de strafrechtadvocatuur. De (con)frères hebben het respect van cliënten, rechters, collega’s, officieren van justitie. Welk stempel drukte deze markante tweeling op de strafrechtpraktijk, en wat laten ze achter?
Als Hans en Wim Anker op 31 december de deur van hun kantoor in Leeuwarden achter zich dichttrekken, blijft hun naam gewoon op de gevel staan. Onder leiding van Tjalling van der Goot en Jan Boksem, die er beiden al meer dan twintig jaar werken, zal de koers niet wezenlijk veranderen. ‘De Anker en Anker-stijl blijft, die is er bij iedereen met de paplepel ingegoten. Die stijl is een beschaafde manier van werken, inhoudelijk, met argumenten en veel teamwork.
(…)
Respect is een woord dat vaak terugkomt in de verhalen over de Ankers. Van der Goot: ‘Hans en Wim buigen diep, heel diep voor de rechtbank. Aanvallen doe je met argumenten, maar nooit op de persoon.’ Oud-rechter Frans Bauduin had te maken met Wim Anker en Tjalling van der Goot in 2010, in de geruchtmakende zedenzaak van ‘Robert M.’: ‘Wim Anker heeft ons als rechters gewraakt omdat we ouders spreekrecht gaven. Dat ging op een aangename manier, met goede argumenten, in een klassieke stijl. Hij houdt afstand tot de rechter, is correct, en kiest heel duidelijk voor het belang van zijn cliënt, zonder aan de leiband te lopen. (…) Bauduin heeft nog scherp voor de geest hoe Wim Anker pleitte: ‘Kristalhelder betoog, concrete verweren, een heldere conclusie, een prettige manier van spreken, met modulaties, pauzes, hij weet precies wat hij gaat vertellen.’
(…)
Kantoorgenoot Jan Boksem benoemt de aandacht voor de kleine ‘prodeaan’, mensen zonder geld die met justitie in aanraking komen. ‘Ze zijn er voor iedereen die moeite heeft zich staande te houden in de steeds ingewikkeldere samenleving.’
(…)
Rechter Kees Post is ‘import’ in Akkrum, het geboortedorp van de Ankers. ‘Ik ken ze uit het dorp, maar we hielden wel afstand, om te voorkomen dat ik geen zitting meer kon hebben in zaken waarin zij optraden. (…) De sociale inslag van de gebroeders Anker wordt ook geroemd door Post. ‘Dat is in het dorp welbekend, ze staan altijd klaar voor mensen die het moeilijk hebben, ook als daar geen factuur voor kan worden gestuurd.’ Bovendien (…) IJzersterke juristen, met het hart op de juiste plaats.’
(…)
Oebele Brouwer, oud- officier van justitie: ‘In strafzaken heb je een andere rol, maar je staat niet tegenover elkaar. Hans en Wim hebben enorme kwaliteiten op retorisch vlak, advocaten die het oor van de rechtbank hebben, zoals mijn oude opleider zei. Die kunst verstaan ze meesterlijk en dat is niet alleen ketelmuziek, ze hebben het ook theoretisch zo goed voor elkaar dat ze de rechter en de officier van justitie ermee inpalmen. Ik vond de Ankers altijd buitengewoon scherp. Als je je niet goed had voorbereid, werd je gefileerd.’ Dat leidde volgens Brouwer tot een gezonde spanning. ‘Als zij kwamen, dan las je je stukken nog wel een keer extra door.’ (…) ‘Altijd vanuit het belang van de cliënt, hartstikke goede juristen, contactueel heel sterk. Hard op de inhoud, zacht op de relatie.’ Wat ze achterlaten, volgens Brouwer? ‘De oprechte aandacht voor hun cliënten, en de juridische inhoud. Ik heb tientallen keren met ze gewerkt, ook bij de politierechter en kantonzittingen, ze voelden zich voor geen enkele zaak te groot.’
(…)
De strafrechtcursussen van Anker en Anker zijn een welkome aanvulling op de inkomsten van het grotendeels op toevoegingen draaiende kantoor. (…) Jan Boksem: ‘Praktische tips: wat kun je morgen gebruiken bij de politierechter? We maken deelnemers ook enthousiast voor de strafpraktijk, we zien dat men er na de cursus weer zin in heeft, ze gaan naar huis met creatieve ideeën. Hans en Wim hebben altijd goed contact met de cursisten.’
(…)
De Amsterdamse strafpleiter Bart Swier gaat er graag jaarlijks voor naar Schiermonnikoog. ‘We worden opgehaald met een gecharterde boot en overnachten in het beroemde hotel Van der Werff. Hans en Wim drinken graag een borrel na afloop, erg gezellig. En of het praktisch is, zeker. (…) Ook oud-cursist cassatieadvocaat Rob Baumgardt kijkt met plezier terug op leerzame ontmoetingen: ‘Altijd handige weetjes en foefjes, maar ook sfeervol en gezellig, doodzonde dat ze stoppen. De cursussen zijn een mengeling tussen een lezing en cabaret. Maar ze spelen geen toneel, ze zijn gewoon zo. Iconen, een voorbeeld voor velen.’
(…)
Kantoorgenoot Boksem vertelt hoe Hans en Wim Anker ook cliënten opleidden: ‘Zij hebben de regie en zijn nooit een verlengstuk van de verdachte, maar het is de zaak van de cliënt. Het kost tijd, maar die nemen ze ervoor, want ze vinden het belangrijk dat de cliënt goed geïnformeerd naar de zitting gaat.’ Cliënt Gerrit Dijkstra heeft dat vaker ervaren: ‘Ik ben door een rechter weleens gecomplimenteerd met mijn juridische kennis.’
(…)
De chauffeur van kantoor, Tom Binnema, heeft de gebroeders Anker flink wat kilometers rondgereden, zowel naar zittingen, bezoek aan cliënten als bij spreekbeurten of cursussen. (…) Binnema zal ze missen: ‘Hans was altijd de man op kantoor, Wim de mond naar buiten. Wim had een grote tbs-praktijk met klinieken in het hele land, hij deed ook de publiciteit en gaf overal lezingen. Zoals de buitenwacht Anker en Anker zag, zo zijn ze ook echt. Hans is heel stabiel, die laat nooit blijken dat hij boos is, Wim is een veel emotionelere man.
(…)
Na wat aandringen kan Tjalling van der Goot een aspect noemen dat hij misschien niet gaat missen als de Ankers met pensioen zijn: ‘Het zingen van smartlappen tijdens de kantooruitjes.’ Alhoewel, voegt hij eraan toe: ‘Het zijn sfeermakers en dat is goud waard.’
