Advocaat Wim Anker is columnist voor het tijdschrift Middelpunt. Dit blad verschijnt maandelijks huis aan huis in Midden Fryslân. Onderstaande column is in het blad gepubliceerd.
“Het roer gaat om!
Uw columnist beleefde een turbulent en zwaar jaar op zakelijk gebied. Van de ontwikkelingen in enige (zeer) bijzondere zaken, hield ik u al op de hoogte.
Een korte greep:
a. De meervoudige moordenaar Patrick S. uit Spijkenisse, die eerder een levenslange gevangenisstraf opgelegd kreeg door de rechtbank te Rotterdam, werd in hoger beroep door het gerechtshof te Den Haag veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijfentwintig jaren en TBS. Wel heel lang, doch niet een leven lang. Deze zaak behandelde ik samen met mijn kantoorgenoot Tjalling van der Goot.
b. Albert Heringa, die zijn negenennegentig jarige moeder hielp bij haar zelfdoding, werd door het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (locatie Arnhem) ontslagen van alle rechtsvervolging. Het hof stelde dat er sprake was van overmacht als noodtoestand in die zin dat Albert Heringa stond voor een conflict van plichten. Daarin had hij volgens het hof de juiste keuze gemaakt.
c. Samen met collega Evert van der Meer stond ik Marcos R. bij die verdacht werd van drie levensdelicten in de provincie Drenthe. De eis was, zoals ik al eerder meldde op deze plaats, levenslang. De Rechtbank Noord-Nederland (locatie Assen) kwam met een verrassend en uiterst principieel vonnis op 24 november 2015. Kortgezegd stelde de rechtbank dat een levenslange gevangenisstraf in Nederland in de praktijk niet verkortbaar is. Die eis wordt wel gesteld door het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en in de jurisprudentie van het Europese Hof in Straatsburg. De rechtbank besloot derhalve om de officier van justitie in haar eis niet te volgen. Onze cliënt kreeg uiteindelijk een gevangenisstraf van dertig jaren, waarvan er in Nederland in beginsel twintig jaren dienen te worden uitgezeten. De laatste tien jaren loopt de betrokkene dan in een proeftijd met diverse voorwaarden.
Derhalve wel een horizon voor onze cliënt, maar wel heel ver weg!
De officier van justitie heeft kortgeleden aangekondigd in hoger beroep te gaan bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. De zaak zal derhalve in 2016 geheel opnieuw worden behandeld.
De keerzijde van de b(l)oeiende praktijk is echter dat er nauwelijks ruimte is voor vrijetijdsbesteding en dat er fysiek en mentaal een zware wissel wordt getrokken op de advocaten van kantoor.
Zo heb ik in de afgelopen weken zelfs de thuiswedstrijden van Sc Heerenveen tegen Feyenoord en Cambuur moeten laten schieten in verband met werkzaamheden aan pleidooien in diverse zaken.
Dan is er wel een grens bereikt………
In 2016 gaat het anders. Ik werk niet meer als eerste advocaat in grote en gecompliceerde strafzaken, wel soms als tweede of derde raadsman of als adviseur als het gaat om bijvoorbeeld een levenslange gevangenisstraf of de mogelijke oplegging van TBS.
Verder ga ik mij nog meer richten op lezingen in den lande. Het is bijna net zo mooi als pleiten ter terechtzitting, doch vergt veel minder voorbereiding.
Daarnaast blijf ik jeugdstrafzaken behandelen, politierechterzaken door het gehele land en verdachten bijstaan die voor de rechter moeten verschijnen in verband met de (mogelijke) verlenging van de eerder opgelegde TBS.
Een en ander moet meer rust brengen in de praktijk en het privéleven. Normaal gesproken blijft het, als het gaat om goede voornemens, vaak bij de geuite bewoordingen. In dit geval zullen deze ook worden omgezet in daden. Dat lijkt een mooie start voor uw columnist in 2016.
Waarvan akte!”
