In de Sdu Nieuwsbrief Strafrecht van deze week is een redactioneel artikel van Hans Anker gepubliceerd. Anker gaat in op het bewijs van medeplegen in het strafrecht. Medeplegen is een nauwe en bewuste samenwerking met een ander. In de dagelijkse praktijk wordt een verdachte vaak ten onrechte medeplegen verweten als ook anderen bij het strafbare feit betrokken zijn. Medeplegen kan tot een hogere straf leiden. Volgens Anker heeft de Hoge Raad recent grenzen gesteld aan het bewijs.
Directe aanleiding is een uitspraak van de Hoge Raad, het hoogste rechtscollege in ons land. De Hoge Raad oordeelt dat van medeplegen pas sprake is indien de gedraging van voldoende gewicht is. Het gaat dan bijvoorbeeld om de intensiteit van de samenwerking of de aanwezigheid van de verdachte op belangrijke momenten.
De Hoge Raad benoemt ook gedragingen die geen medeplegen maar medeplichtigheid opleveren. Medeplichtigheid is hulp bij het strafbare feit, zonder dat sprake is van een nauwe en bewuste samenwerking met de mededader. Medeplichtigheid is minder zwaar dan medeplegen; volgens de wet wordt de straf bij medeplichtigheid met een derde verminderd.
In het verleden hebben rechter vaak medeplegen bewezen terwijl slechts gedragingen zijn verricht die volgens de Hoge Raad medeplichtigheid opleveren. Strafpleiters kunnen in het belang van hun cliënt nog beter de aanval openen op het ten laste gelegde medeplegen.
Klik hier voor het hele artikel.
