‘Roeptoeters’ in de politiek ondergraven het rechterlijk gezag. Dat betoogt Tjalling van der Goot in een opiniestuk dat op 26 juni j. werd gepubliceerd in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden.
Klik hier voor het volledige stuk.
Volgens Van der Goot hebben wilde en ongefundeerde uitspraken gevolgen voor het vertrouwen in de rechtspraak. Hij benoemt een drietal voorbeelden.
In de eerste plaats wijst hij op de wet beperking taakstraffen die verbiedt om na veroordeling voor bepaalde in de wet opgesomde delicten een taakstraf op te leggen, tenzij deze gepaard gaat met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Die wet is er gekomen na een uitzending van het TV-programma Zembla waarin werd verkondigd dat er taakstraffen werden opgelegd voor ernstige misdrijven zoals levensdelicten. Later bleek uit onderzoek dat die bewering onjuist was. Toch is de wet er gekomen en worstelen rechters tot op de dag van vandaag met dit taakstrafverbod. Het is dus wezenlijk dat de wetgever de juiste feiten kent.
Daarnaast geeft van der Goot aan dat in 2018 politiek Den Haag op de achterste benen stond nadat een rechtbank aan een asielzoeker wegens een verkrachting een straf had opgelegd waarbij het niet de bedoeling was dat hij zijn verblijfsvergunning zou verliezen. Het vonnis lezende blijken de feiten anders te liggen. De rechter heeft een forse onvoorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd en daarbij gekeken naar landelijke oriëntatiepunten voor de strafmaat. In afwijking van het uitgangspunt van twee jaren gevangenisstraf is een gevangenisstraf van twintig maanden opgelegd. “Volgens de rechtbank was het feit al twee jaren oud en was het justitieel contact voor de verdachte een incident. Bovendien was de verdachte vanuit een onveilige situatie in zijn land van herkomst naar Nederland gekomen en was hij bezig een gezinsleven aan het opbouwen. “Gelet op deze omstandigheden overweegt de rechtbank dat het niet de bedoeling is dat aan verdachte een zodanige straf wordt opgelegd dat deze verregaande vreemdelingerechtelijke consequenties heeft.” Een gewogen oordeel, waarbij uit het vonnis niet blijkt dat een lagere straf is opgelegd enkel om een verblijfsvergunning veilig te stellen. Het loont dus de moeite om pas te reageren na lezing van het vonnis.
Afgelopen week was het weer raak. Een jeugdige Rotterdammer werd veroordeeld wegens een gewelddadige verkrachting tot twee jaren jeugddetentie en plaatsing in een inrichting voor jeugdigen (ook wel jeugd-tbs genoemd). De leider van het Forum voor Democratie, Thiery Baudet, twitterde: “Wurging, verkrachting. Slechts 2 jaar straf. Volwassen dader berecht als kind want moeilijke jeugd. Onverteerbaar. (…)” Kennelijk heeft Baudet het vonnis niet gelezen. Uit het vonnis blijkt dat het jeugdstrafrecht is toegepast en dat binnen dat recht de zwaarst mogelijke sanctie is opgelegd. De maximale jeugddetentie van twee jaren en jeugd-tbs. Die laatste kan zeven jaren duren en als de veiligheid dit eist worden omgezet in een in tijd onbegrensde tbs-maatregel. De opmerking van Baudet dat ‘slechts’ twee jaar straf wordt opgelegd is dus feitelijk onjuist.
Van der Goot rond af: “Opmerkingen zoals die van Baudet schaden het vertrouwen in de rechtspraak omdat vele mensen die dergelijke reacties lezen zelf het vonnis (ook) niet lezen. Politici die zich aldus gedragen miskennen de verantwoordelijkheid die zij nu eenmaal hebben jegens de rechtsstaat. Niemand heeft er wat aan dat de onderbuik en electorale belangen proberen het gezag van een rechterlijk oordeel te ondergraven.”
