Volgens het hof is publicatie op internet een voldoende wijze van publicatie. Volgens het hof geldt voor iedere eierzoeker een inspanningsverplichting om zelf na te gaan waar zich de ganzenfourageergebieden bevinden. “In dit verband overweegt het hof dat het hier gaat om een - in beginsel verboden - activiteit die slechts op basis van een ontheffing mag worden verricht door een beperkte kring van personen.” Onze cliënt is strafbaar onder meer omdat hij “van de via internet te raadplegen kaarten van die specifieke gebieden een print/uitdraai had moeten (laten) maken of naar die specifieke gebieden moeten informeren, hetgeen hij niet heeft gedaan. Verdachte had op zijn minst bij de Provincie Fryslân of de Bond van Friese Vogelbeschermingswachten kunnen vragen of het gebied waar hij van plan was te gaan zoeken, een verboden ganzenfoerageergebied betrof dan wel of en waar zich in de nabije omgeving een dergelijk gebied bevond.”
Aan cliënt wordt voor dit feite geldboete van € 90 opgelegd.
De verdediging (mr. Tjalling van der Goot) is teleurgesteld over de uitspraak. De door het hof genoemde inspanningsverplichting staat los van de realiteit. Een kievitseierenzoeker weet immers tevoren niet welk veld hij gaat betreden. Dit hangt met name af van het gedrag van de vogels. Ook is niet op voorhand duidelijk of alle weiden toegankelijk zijn (sommige boeren weren eierenzoekers, sommige weidevelden zijn onbegaanbaar). Volgens het hof echter moet een eierenzoeker in feite thuis al uitzoeken in welk veld hij gaat zoeken.
Op grond van deze uitspraak is het advies voor elke eierenzoeker om a. de weilanden enkel via de ‘hoofdingang’ te betreden zodat eventuele bebording wordt gesignaleerd en b. prints te maken van de kaarten op de website en deze bij het zoeken naar eieren bij zich te dragen.
Klik hier voor de uitspraak.
