Advocaat Wim Anker is columnist voor het tijdschrift Middelpunt. Dit blad verschijnt maandelijks huis aan huis in Midden-Fryslân. Onderstaande column is in het blad gepubliceerd.
“Strafpleiter, een wandeling op een evenwichtsbalk!
Op 8 maart 2016 verzorgt uw columnist een theatercollege in De Harmonie in Leeuwarden. De titel van mijn bijdrage luidt: “Strafpleiter, een wandeling op een evenwichtsbalk!” Overigens verzorg ik dezelfde voorstelling ook op 23 februari a.s. in de Stadsschouwburg De Vereeniging in Nijmegen.
De opzet is als volgt: eerst een lezing van ongeveer 70 minuten over mijn werk als strafpleiter, daarna een pauze en vervolgens drie kwartier de gelegenheid tot het stellen van vragen. Ten slotte is er nog een nazit onder het genot van een hapje en een drankje.
Mijn lezing zal gaan over de rol en houding van de advocaat in strafzaken, de principiële uitgangspunten van ons kantoor, de ethische grenzen die wij trekken, interessante zaken uit verleden en heden en ook enige aandacht voor de levenslange gevangenisstraf en de maatregel tbs.
Op zich is zo’n lezing niet zo bijzonder, want ik geef er gemiddeld twee per week in den lande. In totaal al zo’n 4000 vanaf 1981. Bijzonder is wel dat het gesproken woord wordt ondersteund door beeldmateriaal uit de drie documentaires van de NCRV uit 2010 en 2013. De eerste twee documentaires gingen over het reilen en zeilen binnen kantoor en daarnaast werden vier opvallende strafzaken van begin tot eind gevolgd. De derde documentaire had als titel: “De verdediging van Robert M.”. Ook uit deze documentaire wordt beeldmateriaal gebruikt.
Bij voldoende belangstelling volgen ook nog theatercolleges in Den Haag en Amsterdam.
Mijn (con)frère Hans en ik zijn in 1981 begonnen met het geven van lezingen, eerst in Friesland en vervolgens door het gehele land. Vanaf dag één genoten wij van ons werk, doch wij hoorden en merkten ook wel dat in de samenleving veel misverstanden bestonden/bestaan over het beroep van strafpleiter. Altijd weer dat onbegrip als wij een persoon bijstaan die verdacht wordt van zeer ernstige/gruwelijke feiten. Door middel van lezingen willen wij bestaande vooroordelen wegnemen of nuanceren. Wij leggen dan uit dat wij niet het verlengstuk zijn van de verdachte en zeker niet de mond van de verdachte, maar dat wij een eigen verantwoordelijkheid hebben. Wij hebben de regie en nooit de cliënt.
Ook leggen wij uit dat wij iedereen bijstaan, ongeacht de persoon en ongeacht de aard en de ernst van de feiten. In de Grondwet staat immers dat eenieder recht heeft op rechtsbijstand. Dat grondrecht geven wij handen en voeten. Bovendien is iedere persoon die zich tot ons wendt slechts verdachte en nog geen dader. Dat laatste moet worden vastgesteld door de onafhankelijke rechter.
Tijdens het theatercollege komt ook de bijstand aan Ferdi E., de ontvoerder en moordenaar van Gerrit Jan Heijn, aan de orde. Deze zaak bracht een grote kentering teweeg binnen kantoor: stonden wij de eerste tien jaren alleen verdachten bij in de noordelijke provincies, daarna geschiedde dat door het gehele land.
Curieus in deze zaak is dat vele jaren na het proces een ontmoeting plaatsvond tussen de weduwe Hank Heijn en ondergetekende. Dit resulteerde onder meer in een gezamenlijke lezing in het dorpshuis te Gaast. Een indrukwekkende en ontroerende bijeenkomst die middag aldaar!
Mocht u geïnteresseerd zijn, dan bent u van harte welkom op 23 februari in Nijmegen of op 8 maart in Leeuwarden bij het theatercollege.
