In het Advocatenblad van februari 2014 is een artikel gepubliceerd onder de kop ‘Commerciële reclasseerders”. “Omdat reclasseringsrapporten soms lang op zich laten wachten, gaf het Leeuwarder advocatenkantoor Anker & Anker tien jaar geleden de aanzet voor een particuliere reclasseringsdienst. Hun voorbeeld krijgt steeds meer navolging.”
Een advocaat kan een reclasseringsrapport nodig hebben om bijvoorbeeld een schorsingsverzoek van de voorlopige hechtenis te onderbouwen. Ook kan het in het belang van een verdachte zijn om ten behoeve van een inhoudelijke behandeling van een strafzaak de rechter nader te informeren omtrent de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Voor dergelijke rapporten moet de advocatuur normaliter aankloppen bij haar processuele tegenspeler, het openbaar ministerie. Het OM waardeert in veel gevallen de strafvorderlijke belangen anders dan de verdediging en weigert niet zelden om de reclassering in te schakelen. Bovendien wijst de praktijk uit dat het vaak lastig is om in spoedeisende gevallen een voorlichtings- of adviesrapport van de reclassering te krijgen. “Niets ten nadele van de reclasseringsorganisaties, benadrukt Hans Anker. ‘De mensen zijn deskundig. Maar RN (Reclassering Nederland) is zodanig uitgekleed dat voorlichtingsrapporten te laat verschijnen, waardoor de verdachte gedupeerd is.’ Ook zijn de reclasseringsrapporten volgens Anker vaker summier. ‘Er worden minder referenties opgevoerd.’”
In 2004 is dit gat opgevuld. Het kantoor Anker & Anker benaderde een aantal forensisch maatschappelijk werkers, oud-medewerkers van Reclassering Nederland. “’Met succes’, blikt Hans Anker terug. Ze schrijven commerciële basis-voorlichtingsrapporten op verzoek van advocaten. ‘Niet alleen Anker & Anker, ook andere advocaten maken gebruik van de diensten van deze reclasseringsfreelancers.’”
Er zijn wel pijnpunten. Zo blijkt het in de praktijk wel eens lastig om de kosten van gemiddeld zo’n € 600 per rapport terug te krijgen. Er zijn ook veel rechters die daarentegen een verzoek tot vergoeding na afloop van de zaak toewijzen. Een ander probleem is dat niet alle penitentiaire inrichtingen bekend zijn met de particuliere reclasseringsmedewerkers.
“De rechterlijke macht is in het algemeen erg tevreden met de particuliere reclasseringsrapporten omdat de aanhouding van zaken wordt voorkomen. En rechters hebben een hekel aan aanhoudingen omdat ze op basis van productie worden afgerekend”, aldus Anker.
Klik hier voor het volledige artikel.
